Zdarza się słyszeć wśród ludzi opinię, że do Kościoła nie uczęszczamy, albo chodzimy do innego, bo w naszym nic się nie dzieje. Bywa i tak, że rzeczywiście nic się nie dzieje, albo wręcz dzieje się tak dużo, że już przestał pełnić swoją funkcję duchową, a nabrał funkcji rozrywkowej dla wiernych: Ciekawe co dzisiaj będzie?

Kościół nie jest przecież ani teatrem, kinem, bądź muzeum, w którym możemy doświadczać jedynie wrażeń estetycznych. Jego zadaniem jest poruszyć sumienie człowieka ochrzczonego i wierzącego, dotknąć Jego duszy tak, aby pod wpływem modlitwy i refleksji, zechciał odnowić swoją relacje z Bogiem i drugim człowiekiem.

Bywa, że zarzuca się hierarchom Kościoła i niektórym ludziom, że stopują rozwój wiary człowieka. Słychać stwierdzenia wśród ludzi, że Kościół nie idzie "z biegiem czasu", "nie nadąża za światem, za techniką, rozwojem", "że jest zawsze dwa kroki w z tyłu", bądź jest mało ciekawy, nieinteresujący mało atrakcyjny. Zdarza się też, że o księżach mówi się, że są "przez sześć dni niewidoczni, a siódmego niezrozumiali". Czy rzeczywiście Bóg i Kościół w naszych czasach jest nieatrakcyjny, nie ma już nic do przekazania, zestarzał się w swoim przekazie, bądź przekaz ten stał się niezrozumiały. Często pojawiają się nowe formy i metody ewangelizacji: multimedialne, grupowe, muzyczne, dla różnych grup wiekowych: dzieci, młodzieży i dorosłych. Pytanie czemu one służą? By było tylko miło i przyjemnie, czy jednak wprowadzają w klimat modlitwy, zadumy, refleksji, albo chwalenia Boga poprzez śpiew czy taniec. Można zadać też inne pytanie: Co  bądź kto stanowi o atrakcyjności Kościoła? Czy zależy to od człowieka, mody, trendów, środków, metod, sposobu myślenia, czy może jest coś niezmiennego, co pozwala Kościołowi istnieć już ponad 2000 lat?

Polecamy artykuł: "(Nie)atrakcyjność chrześcijaństwa".
(kliknij link, aby przeczytać)